Berend Botje bestaat 25 jaar en om dat te vieren waren alle Berend Botje kinderen, hun ouders, gastouders en medewerkers uitgenodigd in Sprookjeswonderland. Pas in de auto vertelden we onze kinderen waar we nou eigenlijk precies heen gingen met die tas vol krentenbollen en bananen. Er klonk gejuich van de achterbank: Sprookjeswonderland! Ik legde uit dat er een Berend Botje feest was en dat íedereen van Berend Botje mocht komen.
We waren er om kwart voor tien en stonden behoorlijk vooraan. Langzaam maar zeker groeide de rij achter ons. Mijn zoon ging vast een kijkje nemen bij het hek, hij zag ballonnen en spandoeken. “Berend Botje is jarig!” hoorde ik hem tegen een andere kindje zeggen. Samen probeerden ze het hek vast omver te rammelen, het wachten duurde ontelbare peuterminuten.
Om tien uur precies ging de poort open. Wat een organisatie! Het team dat ons ontving voerde razendsnel de gegevens in, deelde gevulde tasjes uit (spannend!) en voor we het wisten zaten we in de autootjes en niet veel later op een hobbelpaard. Mijn dochter zag al snel de bordjes die naar het Berend Botje plein verwezen. “Daar kunnen we een cadeau uitkiezen, toch?” Dat had ze goed gehoord bij de entree. Ze rende voor ons uit. Toen we bij het pleintje aankwamen, zat ze al in de schminkstoel. Blijer kun je haar niet maken. Mijn zoon werd ook uitgenodigd om te worden geschminkt, en hij knikte: “een tijger…” En zo liepen wij de rest van de dag door Sprookjeswonderland, met een kleine tijger en een iets grotere beer, helemaal in hun nopjes met het zelf gekozen cadeau.
Wat was het allemaal goed geregeld en wat zag het er gezellig uit. Op het picknickveldje zaten mensen lekker in het zonnetje, want we hadden onverwacht heerlijk weer. De regenjassen die ik voor de zekerheid in mijn tas had gestopt hebben we niet nodig gehad. Toen mijn kleine tijgertje moest plassen (niet één keer, twintig keer, jippie zindelijk) zag ik in de toiletruimte dat Berend Botje zelfs mandjes met luiers had neer gezet.
Toen we richting de uitgang liepen, zagen we twee ‘echte’ Berend Botjes. Die kregen nog een dikke afscheidsknuffel. In de auto werd de inhoud van de cadeautas goed bekeken en kwam mijn dochter tot de conclusie dat er wel één ding echt superstom was… Dat we nu al naar huis gingen.
Bedankt voor deze topdag!
Terug naar overzicht