'We moeten er een eindje voor rijden, maar dat is het meer dan waard'
Platon was 10 maanden oud toen hij voor het eerst naar het kinderdagverblijf in Den Ilp ging. Inmiddels is hij 2 jaar en heeft hij een broertje, Lev, gekregen. Hun moeder Valeria, vertelt: 'Platon is zo rustig en zacht met de baby, dat heeft hij echt van de andere kinderen op de groep geleerd.'
‘Wij komen uit Estland en wonen nu 9 jaar in Nederland. Nederlands spreken is soms nog lastig voor ons. Thuis praten we onze moedertaal met de kinderen. Bij het uitzoeken van een kinderdagverblijf hebben we er daarom goed op gelet of er wel voldoende aandacht wordt besteed aan taal en (voor)lezen. Uiteindelijk kwamen we uit bij Berend Botje. We moeten er een dik kwartier voor autorijden, maar dat is het meer dan waard. Platon krijgt hier alle kansen om de taal te ontwikkelen.
Ik had in het begin verwacht dat Platon veel moeite zou hebben met wennen, maar hij heeft het er vanaf het begin af aan zo naar zijn zin dat hij soms vergeet gedag te zeggen. Platon zit in een verticale groep met kinderen in de leeftijd van 0 tot 4 jaar. Eerst vond ik dat wel spannend; gaat dat wel goed met de grote kinderen? Maar het blijkt juist heel fijn, want Platon speelt ook met de oudere kinderen en leert van hen. En als ik zie hoe hij nu thuis met de baby omgaat - zo lief, rustig en zacht -, dan denk ik: dat ziet hij de andere kinderen ook doen op het kinderdagverblijf!
Platon gaat vier dagen in de week naar Berend Botje Den Ilp. Hij begint al aardig te praten en maakt grote stappen in zijn ontwikkeling. We hebben nu dezelfde flapboekjes thuis als op het kinderdagverblijf. Die lezen we elke dag. En we zijn bezig met woordjestraining. We krijgen daarin veel steun en begeleiding van de pedagogisch medewerkers. Maar het allerbelangrijkste is dat de juffen lief zijn, dat we ze vertrouwen, dat ze open zijn en dat we alles met hen kunnen bespreken!’
Groetjes van Valeria,
moeder van Platon en Lev
